Για κάποιους ανθρώπους, οι γιορτές, ιδίως των Χριστουγέννων, είναι συνυφασμένες με συναισθήματα χαράς, συντροφικότητας και εγγύτητας στις σχέσεις. Για άλλους, όμως, οι γιορτές φέρνουν μαζί τους συναισθήματα άγχους και έντασης. Λίγο η πίεση ότι πρέπει να νιώθουμε χαρούμενοι, επειδή είναι Χριστούγεννα, λίγο ο επικείμενος ερχομός της νέας χρονιάς, που συμβολίζει μια καινούρια αρχή, είναι αρκετά για να επηρεάσουν και τους πιο αισιόδοξους από εμάς. Πέρα από τις γιορτινές μέρες, οι άνθρωποι είμαστε αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα μιας κατάστασης που αλλάζει συνεχώς. Αυτό ονομάζεται ζωή.
Η παρούσα κοινωνικο-οικονομική κατάσταση στη χώρα μας –αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο- φέρνει πολλές και απρόσμενες αλλαγές, οι οποίες δυσκολεύουν την προσαρμογή στα καινούρια δεδομένα και απαιτούν επαναπροσδιορισμό των στόχων. Μέσα σε αυτή την αγχογόνο κατάσταση, είναι εύκολο να απογοητευόμαστε. Όταν οι άνθρωποι που αγαπάμε, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας, ακόμα και εμείς οι ίδιοι περνάμε δύσκολα, ανησυχούμε, υποφέρουμε και συχνά απελπιζόμαστε. Η ζωή έχει πάντα αλλαγές που δεν περιμένουμε, σχέδια που διακόπτονται, όνειρα που μπαίνουν στην αναμονή.
Ωστόσο, το ανθρώπινο είδος είναι φτιαγμένο για να μαθαίνει. Έχουμε ενσωματωμένους μηχανισμούς, ώστε μέσα από τις δυσκολίες να εξελισσόμαστε, να ενεργοποιούμε τις δυνάμεις και τις δυνατότητές μας, για να ανταπεξέλθουμε. Αυτό δε σημαίνει ότι αποφεύγουμε τα συναισθήματα άγχους, ανησυχίας κι απογοήτευσης που φέρνει μια καινούρια κατάσταση, ούτε ότι τα ξεπερνάμε πιο εύκολα. Για την ακρίβεια, αυτά τα συναισθήματα μας δυσκολεύουν, όχι μόνο επειδή συνδέονται με τα προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε, αλλά και γιατί μας υπενθυμίζουν τις απώλειες στη ζωή μας. Οι απώλειες αυτές, είτε αυτές που είχαμε είτε αυτές που μπορεί να έχουμε στο μέλλον, αφορούν σε πολλά επίπεδα: οικονομικό, συναισθηματικό, υπαρξιακό. Αγχωνόμαστε για τους λογαριασμούς που έχουμε να πληρώσουμε, ανησυχούμε για τη ζωή που περνάει γρήγορα, απογοητευόμαστε για τις σχέσεις που δεν εξελίσσονται όπως τις ονειρευόμαστε. Ο τρόπος, όμως, με τον οποίο αντιμετωπίζουμε αυτά τα συναισθήματα μας μαθαίνει και μας υπενθυμίζει τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή, μας επιτρέπει να αντιμετωπίσουμε τα όριά μας, ακόμα και την ίδια μας τη θνητότητα. Μέσα από την αβεβαιότητα, μπορούμε να φτιάξουμε μια γερή βάση για το παρόν και το μέλλον, καθώς το μόνο που τελικά είναι σίγουρο ότι έχουμε είναι ο εαυτός μας.
Μέσα από τις δυσκολίες μαθαίνουμε να εκτιμάμε και να είμαστε ευγνώμονες για όσα είναι πραγματικά σημαντικά, που για καθέναν από μας μπορεί να διαφέρουν. Κι όταν οι δυσκολίες φαίνονται ανυπέρβλητες, ίσως είναι η στιγμή να ζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια. Μέσα από την ψυχοθεραπεία, μπορούμε να βρούμε λύσεις σε θέματα που μας απασχολούν, να βελτιώσουμε σχέσεις, να γίνουμε πιο ευέλικτοι. Όταν είμαστε ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, καλλιεργούμε την ικανότητά μας για μάθηση. Μπορούμε να βρούμε κάτι καινούριο σε κάθε περίπτωση και να ταράζουμε λίγο τα νερά της προβλέψιμης ρουτίνας μας. Έτσι, ανακαλύπτουμε ότι η ζωή είναι ενδιαφέρουσα, κι όχι απλώς καθήκον. Αυτό είναι τελικά που κάνει τη ζωή να αξίζει, ειδικά σε δύσκολους καιρούς. Κι όπως λέει κι ο Marquez “όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά”.
Η ευχή μου λοιπόν για την καινούρια χρονιά είναι να μάθουμε να ζούμε την κάθε στιγμή, να δίνουμε αξία στα πράγματα γι’αυτό που σημαίνουν για τον καθένα από μας, να ονειρευόμαστε περισσότερο…
Καλή Χρονιά!